تاثیر دو شیوه ی تمرین هوازی بر زمان واکنش ساده و انتخابی مردان سالمند

اهداف: هدف از انجام مطالعه ی حاضر، تعیین تاثیر دو شیوه ی تمرین هوازی بر زمان واکنش ساده و انتخابی سالمندان مرد غیرفعال بود. مواد و روش ها: تعداد 37 نفر از سالمندان بالای 60 سال که از لحاظ بدنی سالم بودند، پس از گرفتن پیش آزمون ها، به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: 1)گروه تمرین هوازی پیاده روی یا دویدن نرم(12نفر)، 2) گروه تمرین هوازی دوچرخه سواری(13نفر) و 3)گروه کنترل(12نفر). سپس گروه های1 و2 که گروه های تجربی تحقیق بودند به مدت 8 هفته، هر هفته 3جلسه(یک روز استراحت در بین هر دو جلسه ی تمرینی) و هر جلسه به مدت 45دقیقه در دو تمرین هوازی پیاده روی یا دویدن و نیز تمرین هوازی دوچرخه سواری با شدت 60درصد ضربان قلب بیشینه شرکت کردند. گروه3(کنترل) در طول اجرای طرح، به فعالیت های روزمره ی خود می پرداخت و تمرین ورزشی خاصی را انجام نمی داد. پس از پایان دوره ی تمرینی، همه ی افراد در جلسه ی پس آزمون شرکت کردند. برای سنجش زمان واکنش ساده و انتخابی از دستگاه الکتریکی سنجش زمان واکنش استفاده شد. جهت بررسی اثر تمرین بر متغیرهای وابسته تحقیق و نیز بررسی تفاوت های بین گروهی از آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه (ancova) استفاده شد(05/0p≤). یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که اعمال برنامه های تمرینی در هر دو گروه تجربی تحقیق در مقایسه با گروه کنترل باعث بهبود معنادار در زمان واکنش ساده و انتخابی آزمودنی ها شد. همچنین نتایج نشان داد که بین دو روش تمرینی تحقیق در اثرگذاری بز زمان واکنش ساده و انتخابی اختلاف معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود که مربیان، سازمان ها و نهادهایی که با سالمندان سروکار دارند از تمرین های دوچرخه سواری و پیاده روی و سایر تمرینان هوازی جهت کاهش خطر افتادن این افراد استفاده کنند.